Ουρολοίμωξη στους άνδρες

• Ως ουρολοίμωξη αναφέρεται η ανάπτυξη φλεγμονής και λοιμώδους (δηλαδή προσβολής από μικρόβιο) προσβολής του ουροποιητικού συστήματος. 
• Οι ουρολοιμώξεις χωρίζονται σε λοιμώξεις του κατώτερου ουροποιητικού και σε λοιμώξεις του ανώτερου ουροποιητικού. 
• Στους άνδρες η σχέση του ορθού, και της ουρήθρας είναι δεν είναι στενές όπως στις γυναίκες. Για το λόγο αυτό οι ουρολοιμώξεις στους άνδρες είναι πιο σπάνιες από ότι στις γυναίκες.
• Άνδρες ηλικίας άνω των 60 εμφανίζουν την ίδια πιθανότητα ανάπτυξης ουρολοίμωξης με τις γυναίκες (ανεξαρτήτου της ηλικίας των τελευταίων).
• Συνήθως οι ουρολοιμώξεις στους άνδρες ακολουθούν την ανιούσα οδό (δηλαδή τα μικρόβια εισέρχονται στο από το εξωτερικό στόμιο της ουρήθρας και προχωρούν εντός αυτής έως την ουροδόχο κύστη).

• Η λοίμωξη της ουροδόχου κύστης ονομάζεται κυστίτιδα. 
• Η κυστίτιδα αποτελεί την συχνότερη μορφή ουρολοίμωξης. 
• Η λοίμωξη των νεφρών ονομάζεται πυελονεφρίτιδα. 
• Η πυελονεφρίτιδα αποτελεί μία σοβαρή λοίμωξη η οποία μπορεί να προκαλέσει βλάβη στον πάσχοντα νεφρό ή να γίνει επικίνδυνη για τη ζωή του ασθενούς.
• Στους άνδρες μπορεί να εμφανιστεί λοίμωξη της ουρήθρας (ουρηθρίτιδα) ή του προστάτη (προστατίτιδα). 

• Ατελής κένωση της ουροδόχου κύστης.
• Χειρισμοί επί του ουροποιητικού όπως για παράδειγμα ο καθετηριασμός της ουροδόχου κύστης.
• Χειρουργείο επί του ουροποιητικού. 
• Καλοήθης υπερπλασία του προστάτη.
• Φάρμακα που προκαλούν αδυναμία κένωσης της κύστης. 

• Μερικές φορές υπάρχουν παθήσεις συγγενείς (δηλαδή που εμφανίζονται από τη γέννηση) ή επίκτητες (δηλαδή που αποκτούνται κατά την διαδρομή της ζωής της ασθενούς) οι οποίες προδιαθέτουν στην ανάπτυξη ουρολοίμωξης, είναι υπεύθυνες για την εμφάνιση σοβαρότερης κλινικής εικόνας και δυσκολεύουν την οριστική εκρίζωσή της ουρολοίμωξης.
• Οι ουρολοιμώξεις που εμφανίζονται στις ανωτέρω περιπτώσεις ονομάζονται επιπλεγμένες ουρολοιμώξεις.
• Παραδείγματα συγγενών παθήσεων αποτελούν η στένωση της πύελο-ουρητηρικής συμβολής, ο αποφρακτικός μεγαουρητήρας, και η κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση. 
• Παραδείγματα επίκτητων παθήσεων αποτελούν η ουρολοίμωξη επί λιθίασης του ουροποιητικού συστήματος, η ουρολοίμωξη επί παρουσίας ξένων σωμάτων όπως για παράδειγμα ουρητηρικών καθετήρων  (pigtail), η ουρολοίμωξη επί προηγηθείσας ακτινοβολίας του πυελικού εδάφους.
• Όταν εμφανίζεται ουρολοίμωξη στους άνδρες θα πρέπει να γίνεται ενδελεχής έλεγχος του ουροποιητικού (για τον αποκλεισμό των ανωτέρω καταστάσεων).

Οι ουρολοιμώξεις του κατώτερου ουροποιητικού μπορεί να προκαλέσουν:

• Πόνο ή/και κάψιμο κατά τη διάρκεια της ούρησης.
• Έντονη επιθυμία για ούρηση.
• Έντονη επιθυμία για ούρηση συνδυαζόμενη με ακράτεια ούρων. 
• Συχνοουρία ταυτόχρονα με αποβολή μικρής ποσότητας ούρων (νύκτα και ημέρα). 
• Αίσθημα ατελούς κένωσης της κύστης. 
• Αποβολή θολών ή αιματηρών ούρων. 
• Δυσοσμία των ούρων. 
• Πόνο στο κατώτερο κοιλιακό τοίχωμα ή στην μέση.
• Πυρετός
• Αποφρακτικού τύπου συμπτώματα όπως καθυστέρηση στην έναρξη της ούρησης, ελάττωση στην ακτίνα της ούρησης, σταγονοειδής ούρηση. 

Οι ουρολοιμώξεις του ανώτερου ουροποιητικού μπορεί να προκαλέσουν:

• Προηγηθέντα συμπτώματα της λοίμωξης του κατώτερου ουροποιητικού. 
• Πυρετό και ρίγη. 
• Γενικευμένη κόπωση. 
• Ναυτία και εμετούς. 
• Έντονο πόνο στην οσφύ (συνήθως στη μία πλευρά).

• Ιστορικό του ασθενούς. 
• Κλινική εξέταση του ασθενούς, συμπεριλαμβανομένης και της δακτυλικής εξέτασης. 
• Εργαστηριακές εξετάσεις. Στις εργαστηριακές εξετάσεις περιλαμβάνονται γενική εξέταση αίματος, βιοχημικός έλεγχος της νεφρικής λειτουργίας, γενική εξέταση ούρων και καλλιέργεια ούρων (η οποία συνοδεύεται με αντιβιόγραμμα).
• Η γενική ούρων καταδεικνύει την ύπαρξη πυοσφαιρίων, ερυθρών αιμοσφαιρίων, νιτρικών ή μικροοργανισμών.
• Η καλλιέργεια των ούρων θα αποκαλύψει ποιο μικρόβιο προκάλεσε την ουρολοίμωξη και θα καταδείξει την ευαισθησία του μικροβίου στα αντιβιοτικά.
• Η λήψη της καλλιέργειας των ούρων πρέπει να γίνεται μετά από καθαρισμό της περιοχής, την έλξη προς τα πίσω της ακροποσθίας, και τη λήψη δείγματος ούρων από το μέσο της ούρησης. 
• Ακτινολογικός έλεγχος. Ακτινολογικός έλεγχος θα χρειαστεί σε ορισμένες περιπτώσεις. Όταν εμφανιστεί ουρολοίμωξη στους άνδρες τότε ο ασθενής μπορεί να χρειαστεί να υποβληθεί σε υπερηχογράφημα ή/και αξονική τομογραφία του ουροποιητικού συστήματος.

• Η ασυμπτωματική μικροβιουρία δεν χρειάζεται θεραπεία.
• Η θεραπεία εκλογής μίας ουρολοίμωξης είναι η χορήγηση αντιβιοτικών. 
• Συνήθως ο γιατρός χορηγεί αντιβιοτικά αφού πρώτα ο ασθενής έχει στείλει ούρα προς καλλιέργεια. 
• Καθώς το αποτέλεσμα της καλλιέργειας καθυστερεί για 48 h ο ασθενής μπορεί να χρειαστεί να αλλάξει το αρχικό αντιβιοτικό μόλις βγει το αποτέλεσμα του αντιβιογράμματος. 
• Εάν τα συμπτώματα δεν υποχωρήσουν τότε ο γιατρός μπορεί να αλλάξει το αντιβιοτικό. 
• Η καλλιέργεια ούρων μπορεί να βγει αρνητική παρόλο που υπάρχει ουρολοίμωξη.
• Συνήθως μία εβδομάδα είναι αρκετή για την θεραπεία μίας ανεπίπλεκτης ουρολοίμωξης. 
• Η θεραπεία της ουρολοίμωξης του ανώτερου ουροποιητικού, δηλαδή της πυελονεφρίτιδας, αφορά την λήψη της αντιβίωσης για δύο εβδομάδες. 
• Συνήθως η οξεία πυελονεφρίτιδα θεραπεύεται με από του στόματος αντιβιοτική αγωγή χωρίς εισαγωγή στο νοσοκομείο. 
• Αρκετά συχνά η λοίμωξη είναι σοβαρή, χρήζει εισαγωγής στο νοσοκομείο και ενδοφλέβιας αντιβιοτικής αγωγής.  
• Εάν ο ασθενής πάσχει από μία επιπλεγμένη ουρολοίμωξη τότε εκτός από την λήψη των αντιβιοτικών θα πρέπει να διορθωθεί και ο προδιαθεσικός παράγοντας.
• Μία εβδομάδα, τρεις εβδομάδες, και τρεις μήνες μετά την λήξη της αντιβιοτικής αγωγής επαναλαμβάνεται η καλλιέργεια ούρων για να διαπιστωθεί αν το ουροποιητικό έχει αποστειρωθεί. 
• Εάν ο ασθενής εμφανίσει αλλεργική αντίδραση στο αντιβιοτικό τότε πρέπει να το σταματήσει αμέσως και να ενημερώσει τον γιατρό του ή να επισκεφτεί τα επείγοντα περιστατικά ενός νοσοκομείου.
• Παράλληλα με την αντιβιοτική αγωγή θα πρέπει να διορθωθεί οποιαδήποτε απόφραξη της εξόδου των ούρων. Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει τη χορήγηση φαρμάκων ή την προστατεκτομή επί καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη ή την διόρθωση του στενώματος της ουρήθρας.

• Οι ασθενείς οι οποίοι φέρουν καθετήρα εμφανίζουν πάντα μικρόβια στα ούρα τους ενώ πολύ συχνά δεν εμφανίζουν συμπτώματα. 
• Η καλλιέργεια ούρων είναι πάντα θετική αλλά δεν απαιτείται παράλληλα πάντα θεραπεία. 
• Θεραπεία απαιτείται όταν ο ασθενής εμφάνισε πυρετό, αλλαγή στο χρώμα των ούρων, έντονη μυρωδιά ή έντονα συμπτώματα (συνήθως έντονο κάψιμο). 
• Η αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών απλά θα οδηγήσει στην ανάπτυξη «σούπερ» μικροβίων η θεραπεία των οποίων θα είναι πολύ δύσκολη. 
• Ύπαρξη πολυανθεκτικών μικροβίων απειλεί σοβαρά τη ζωή της ασθενούς.

• Υποτροπιάζουσα καλείται η ουρολοίμωξη η οποία συμβαίνει πάνω από δύο φορές εντός έξι μηνών ή τρεις φορές εντός ενός χρόνου. Υπάρχουν αρκετοί λόγοι για τους οποίους μία ουρολοίμωξη μπορεί να υποτροπιάσει.

Παράγοντες που σχετίζονται με το αντιβιοτικό: 

• Αντίσταση του μικροβίου στο αντιβιοτικό.

Παράγοντες που σχετίζονται με τον άρρωστο (ανατομικοί παράγοντες):

• Ύπαρξη συγγενών ανατομικών ανωμαλιών όπως η κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση η οποία προκαλεί συχνές ουρολοιμώξεις σ τα παιδιά. 
• Ύπαρξη ουρολιθίασης. Η πέτρα εντός του ουροποιητικού συστήματος αποτελεί εστία μικροβίων. Η θεραπεία της ουρολοίμωξης περιλαμβάνει και την αφαίρεση του λίθου. 
• Ύπαρξη συριγγίου δηλαδή μη φυσιολογικής επικοινωνίας μεταξύ του ουροποιητικού συστήματος και του γαστρεντερικού συστήματος (συνήθως παχέος εντέρου). Τέτοια παθολογική επικοινωνία μπορεί να συμβεί επί καρκίνου η εκκολπωματικής νόσου. 
• Ύπαρξη καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη που προκαλεί απόφραξη της εξόδου των ούρων με αποτέλεσμα να μην αδειάζει πλήρως η ουροδόχος κύστη και τα ούρα να μολύνονται. 
• Ύπαρξη στενώματός της ουρήθρας που επίσης προκαλεί απόφραξη της εξόδου των ούρων και μόλυνση αυτών.

Παράγοντες που σχετίζονται με τον άρρωστο (παθολογικοί παράγοντες):

• Σακχαρώδης διαβήτης. Η ύπαρξη σακχαρώδους διαβήτη προκαλεί αλλοίωση της αισθητικότητας αλλά και της κινητικότητας της ουροδόχου κύστης. 
• Ύπαρξη νευρολογικών νοσημάτων του εγκεφάλου ή της σπονδυλικής στήλης όπως για παράδειγμα τα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, η νόσος του Πάρκινσον ή η πολλαπλή σκλήρυνση. 
• Τα νευρολογικά αυτά νοσήματα μπορεί να επηρεάσουν την ικανότητα της ουροδόχου κύστης να αδειάζει πλήρως.
• Ταυτόχρονα μπορεί να προκαλέσουν μη ελεγχόμενες συσπάσεις του μυός της ουροδόχου κύστης που οδηγούν σε ακράτεια ούρων. Η παρουσία ούρων στην περιοχή του περινέου ευοδώνει την ανάπτυξη μικροβίων. 
• Ακράτεια κοπράνων. Η ακράτεια κοπράνων αυξάνει το βακτηριακό φορτίο της γεννητικής περιοχής και προδιαθέτει στην υποτροπή της ουρολοίμωξης.