Καρκίνος του όρχη

• Οι δύο όρχεις αποτελούν τμήμα του αναπαραγωγικού συστήματος του άντρα. 
• Βρίσκονται τοποθετημένοι σε έναν θύλακα του δέρματος που ονομάζεται όσχεο και παράγουν τεστοστερόνη, δηλαδή την ορμόνη του άνδρα, και τα σπερματοζωάρια. 
• Ο καρκίνος γενικότερα είναι ένας ανώμαλος πολλαπλασιασμός κυττάρων μέσα στο σώμα που δεν μπορεί να ελεγχθεί από τον ίδιο τον άρρωστο. 
• Ο καρκίνος του όρχη οφείλεται στην ανάπτυξη τέτοιων κυττάρων τα οποία ονομάζονται γεννητικά κύτταρα του όρχη ή σπερματοκύτταρα. 
• Ο καρκίνος του όρχη αφορά περίπου το 1% όλων των καρκίνων στους άνδρες.  
• Εμφανίζεται κυρίως στις νεαρές ηλικίες μεταξύ δεκαπέντε και τριάντα πέντε ετών. 

• Φαίνεται ότι ορισμένα γεγονότα τα οποία συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ζωής είναι υπεύθυνα για την ανάπτυξη του καρκίνου του όρχη. 
• Η κρυψορχία, δηλαδή η ανώμαλη ανάπτυξη στο έμβρυο των όρχεων, οι οποίοι δεν μπορούν να κατέλθουν από το εσωτερικό της κοιλιάς του εμβρύου στο όσχεο αλλά παραμένουν σε κάποιο σημείο υψηλότερα εντός αυτής, φαίνεται ότι αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα κινδύνου για τη δημιουργία καρκίνου του όρχη.
• Παράλληλα, η ανώμαλη ανάπτυξη του όρχη αυτού καθαυτού μπορεί να αυξάνει την πιθανότητα ανάπτυξης καρκίνου.
• Επιπρόσθετα αρκετές ανωμαλίες στα χρωμοσώματα του αρρώστου δηλαδή στο γεννητικό υλικό του αρρώστου φαίνεται να συσχετίζονται με την ανάπτυξη καρκίνου του όρχη 

• Ασθενείς που έχουν μικρούς, μη καλά διαμορφωμένους όρχεις.
• Ασθενείς οι οποίοι είχαν δυσκολία να τεκνοποιήσουν. 
• Ασθενείς οι οποίοι έχουν ανωμαλίες του γενετικού τους υλικού (χρωμοσωμάτων).
• Ασθενείς των οποίων οι μητέρες είχαν εκτεθεί σε ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα γυναικείων ορμονών κατά την εμβρυϊκή περίοδο.
• Ασθενείς που έχουν ένα οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του όρχη (αδελφό, πατέρα, θείο). 
• Ασθενείς που υπέστησαν κάκωση στο όσχεο ή στους όρχεις δεν βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του όρχη.

• Υπάρχουν διαφορετικοί ιστολογικοί τύποι του καρκίνου του όρχη που προέρχονται από διαφορετικά κύτταρα του οργάνου. Οι όγκοι από γεννητικά κύτταρα προκαλούν το πιο συχνό τύπο καρκίνου του όρχη.
• Υπάρχουν πέντε είδη καρκίνου από γεννητικά κύτταρα: 1) το σεμίνωμα, 2) το εμβρυϊκό καρκίνωμα, 3)  το τεράτωμα, 4) οι όγκοι από λεκιθικό ασκό και 5) το χοριοκαρκίνωμα. Συχνά υπάρχει συνδυασμός αυτών των ιστολογικών υποτύπων.
• Η θεραπεία που θα λάβει ο ασθενής εξαρτάται από τον ιστολογικό τύπο και την σταδιοποίηση του καρκίνου του όρχη. 
• Οι σεμινωματώδεις όγκοι, σε αντίθεση με τους μη-σεμινωματώδεις όγκους, εξελίσσονται αργά αλλά και οι δύο δίνουν μεταστάσεις.
• Λιγότερο συχνοί είναι οι όγκοι των όρχεων από μη γεννητικά κύτταρα όπως οι όγκοι από κύτταρα του Leydig ή από κύτταρα Sertoli. 
• Ο όρχης  αποτελεί εστία δευτεροπαθών ή μεταστατικών εντοπίσεων από καρκίνους που εντοπίζονται σε άλλα σημεία του σώματος. Καρκίνοι της αιμοφόρας οδού, όπως οι λευχαιμίες ή της λεμφικής οδού όπως τα λεμφώματα αποτελούν τις πιο συχνές πρωτοπαθείς εστίες.  

• Ο καρκίνος του όρχη αναπτύσσεται από τα γεννητικά κύτταρα στην αρχή εντός του σώματος του οργάνου. Καθώς μεγαλώνει μπορεί να διηθήσει το περίβλημα που καλύπτει τον όρχη, και αποκαλείται κάψα ή ινώδης χιτώνας του όρχη, αλλά και γειτονικά όργανα όπως η επιδιδυμίδα και το παρακείμενο όσχεο. 
• Ο καρκίνος του όρχη δένει μεταστάσεις μέσω της λεμφικής οδού (λεμφαγγεία και λεμφαδένες) και της αιματικής οδού. 
• Με την λεμφική οδό διηθούνται πρώτα οι ενδοκοιλιακοί λεμφαδένες της περιοχής των νεφρικών αγγείων, της αορτής και της κάτω κοίλης φλέβας (των δύο μεγάλων αιμοφόρων αγγείων, αρτηρίας και φλέβας, που έχουμε στο σώμα μας). Από εκεί η νόσος μπορεί να εξαπλωθεί σε λεμφαδένες του πυελικού εδάφους, της περιοχής της καρδιάς, της μασχάλης και του τραχήλου. 
• Με την αιμοφόρα οδό διηθούνται κατεξοχήν οι πνεύμονες αλλά και το ήπαρ και ο εγκέφαλος. 

• Τα συμπτώματα (τι νιώθει ο ασθενής) και τα σημεία (τι βλέπει ο ασθενής στο σώματα του) του καρκίνου του όρχη εξαρτώνται από το στάδιο στο οποίο ανακαλύπτεται η νόσος.
• Στα αρχικά στάδια, όταν ο καρκίνος είναι εντοπισμένος μέσα τον όρχη μπορεί να μην υπάρχουν συμπτώματα ή σημεία από την νόσο. 
• Ο ασθενής μπορεί να αισθάνεται έναν ήπιο πόνο ή αίσθημα βάρους στο όσχεο.
• Ο ασθενής μπορεί να ψηλαφήσει ένα μικρό όγκο στο όσχεο.
• Λιγότερο συχνά ο ασθενής μπορεί να αισθανθεί έναν οξύ πόνο λόγω συστροφής του όρχη γύρω από το σπερματικό τόνο.
• Σπάνια ο ασθενής μπορεί να εμφανίσει υδροκήλη ή αιματοκήλη δηλαδή την συλλογή καθαρού υγρού ή αίματος αντίστοιχα ανάμεσα στους χιτώνες του όρχη.

Ο ασθενής θα πρέπει να ανησυχήσει εάν:

• Ψηλαφήσει μία κοιλιακή μάζα που οφείλεται στην ανάπτυξη μεγάλων λεμφαδένων μέσα στην ενδοπεριτοναϊκή κοιλότητα.
• Αισθανθεί έντονη πίεση ή πόνο στην κοιλιά του εξαιτίας της πίεσης από τον όγκο ενδοκοιλιακών οργάνων.
• Όταν έχει βήχα ή πτύελα με αίμα και δυσκολία στην αναπνοή που σημαίνει διήθηση των πνευμόνων από τον όγκο 
• Όταν έχει πονοκεφάλους, σπασμούς ή άλλες εγκεφαλικές διαταραχές που σημαίνει ότι ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί στον εγκέφαλο 
• Όταν παρατηρήσει ότι οι μαστοί έχουνε μεγαλώσει ή εμφανίσει πόνο η πρήξιμο σε αυτούς ή δει εκροή γάλακτος από τις θηλές των μαστών (πιο σπάνια).
• Όταν εμφανίσει απώλεια βάρους, κούραση, απώλεια ενεργητικότητας και ένα γενικευμένο αίσθημα του ότι δεν είναι καλά, γεγονός που υποδηλώνει ότι ο καρκίνος έχει προχωρήσει.

Υπάρχουν κι άλλες καταστάσεις που μπορούν να προκαλέσουν πρήξιμο ή πόνο στο  όσχεο και μπορεί να μπερδευτούν με τον καρκίνο του όρχη.

• Η συσσώρευση υγρού στην περιοχή του όσχεου κάνει το σάκο μεγαλύτερο. Συνήθως το υγρό είναι αβλαβές και η κατάσταση ονομάζεται υδροκήλη. 
• Εάν η περιοχή του όσχεου είχε τραυματιστεί, μπορεί να υπάρχει αιμορραγία μέσα ή γύρω από τους όρχεις. Η κατάσταση αυτή εμφανίζεται επίσης ως ένα μεγάλο όσχεο (συνήθως με πόνο και μώλωπες το δέρμα του όσχεου).
• Μια κήλη εμφανίζεται ως διόγκωση στη βουβωνική χώρα αλλά μπορεί να γίνει αισθητή και στο όσχεο ξεχωριστά από τους ίδιους τους όρχεις.
• Μία λοίμωξη στην επιδιδυμίδα ή στους ίδιους τους όρχεις συχνά εμφανίζεται, και εξελίσσεται σε διάστημα μερικών ημερών, ως επώδυνη διόγκωση (σε ​​αντίθεση με τη διόγκωση επί τον καρκίνο των όρχεων που συνήθως δεν είναι επώδυνη), συνήθως στο πάνω ή κάτω μέρος των όρχεων.
• Η ξαφνική συστροφή και το τύλιγμα του σπερματικού τόνου, από τον οποίο αναρτώνται οι όρχεις, προκαλεί την ανάπτυξη μιας ευμεγέθους επώδυνης μάζας στο όσχεο.
• Μερικές φορές, μια συλλογή υγρού σπέρματος σε έναν σάκο κοντά στους όρχεις (σπερματοκήλη) συσσωρεύεται σε μια μπάλα η οποία όταν μεγαλώσει μπορεί να φαίνεται σαν ξεχωριστός όρχης. Αυτό συνήθως δεν προκαλεί προβλήματα και είναι ακίνδυνο.

• Ο γιατρός σας μπορεί να κανονίσει υπερηχογράφημα του οσχέου για να επιβεβαιώσει τη διάγνωση. Οι εξετάσεις αίματος, συμπεριλαμβάνουν καρκινικούς δείκτες γνωστούς ως «άλφα-εμβρυϊκή πρωτεΐνη» (AFP) και «βήτα χοριακή γοναδοτροφίνη» (bHCG).
• Θα πραγματοποιηθεί αξονική τομογραφία της κοιλιάς και των πνευμόνων. 
• Ο ουρολόγος σας θα κανονίσει χειρουργική επέμβαση για την απομάκρυνση του όρχη, μια διαδικασία που ονομάζεται «ριζική ορχεκτομή».

• Η χειρουργική επέμβαση είναι σύντομη (λιγότερο από μία ώρα) και εκτελείται υπό αναισθησία. 
• Γίνεται μια μικρή τομή στην περιοχή της κάτω βουβωνικής περιοχής. 
• Μπορείτε να πάτε στο σπίτι είτε την ίδια ημέρα είτε το επόμενο πρωί. 
• Ο όρχης θα μελετηθεί από τον παθολογοανατόμο για να προσδιορίσει τον τύπο του καρκίνου και να αποφασίσει για τα επόμενα βήματα.

• Ορισμένοι, αλλά όχι όλοι, καρκίνοι των γεννητικών κυττάρων παράγουν ουσίες (AFP και bHCG) σε υψηλότερα επίπεδα από το φυσιολογικό. Οι ουσίες αυτές ανιχνεύονται στο αίμα των ασθενών και είναι γνωστές ως καρκινικοί δείκτες.  
• Μερικοί όγκοι γεννητικών κυττάρων, (σχεδόν όλα τα σεμινώματα και ορισμένοι μη σεμινωματώδεις όγκοι) δεν παράγουν αυτούς τους δείκτες. Έτσι, εάν οι εξετάσεις αίματος δεν ανιχνεύουν αυτούς τους δείκτες, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν υπάρχει καρκίνος. Ωστόσο, εάν οι εξετάσεις αίματος ανιχνεύουν αυτούς τους δείκτες, επιβεβαιώνεται η διάγνωση του καρκίνου του όρχη.
• Οι δείκτες πρέπει να μετρηθούν ξανά μετά την αφαίρεση του όρχη (ορχεκτομή). Εάν υπάρχει υπολειμματική νόσος (μεταστάσεις) οι δείκτες θα εξακολουθούν να είναι ανιχνεύσιμοι. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο ασθενής θα υποβληθεί σε επιπλέον θεραπεία και οι δείκτες παρακολουθούνται για να κριθεί εάν ο καρκίνος ανταποκρίνεται ή όχι στη θεραπεία.
• Εάν οι δείκτες αρχίσουν να αυξάνονται ξανά αφού έχουν πέσει σε κανονικό επίπεδο, αυτό σημαίνει συνήθως ότι ο καρκίνος ενεργοποιείται ξανά ή έχει επιστρέψει («υποτροπιάζει») και απαιτείται περαιτέρω θεραπεία.

• Το «στάδιο» του όγκου σημαίνει πόσο έχει αναπτυχθεί ή εξαπλωθεί ο καρκίνος. 
• Το στάδιο καθορίζεται από την κλινική εξέταση, τα αποτελέσματα της χειρουργικής επέμβασης και από τις αξονικές τομογραφίες και τις ακτινογραφίες στις οποίες υποβάλλεται ο ασθενής.

• Στάδιο 1: O καρκίνος περιορίζεται στους όρχεις.
• Στάδιο 2: O καρκίνος έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες στην κοιλιά.
• Στάδιο 3: O καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε απομακρυσμένους από την κοιλιά λεμφαδένες ή έχει εξαπλωθεί σε άλλα όργανα όπως οι πνεύμονες.

• Ο παθολογοανατόμος θα εξετάσει το δείγμα και θα αποφασίσει ποιος είναι ο ιστολογικός τύπος του καρκίνου. 
• Υπάρχουν πέντε βασικοί τύποι κυττάρων: (1) σεμίνωμα, (2) καρκίνωμα εμβρυϊκών κυττάρων, (3) τεράτωμα, (4) όγκοι λεκιθικού ασκού και (5) χοριοκαρκίνωμα. 
• Συχνά υπάρχουν περισσότεροι του ενός τύποι διαφορετικών κυττάρων σε έναν όγκο. 
• Η περαιτέρω θεραπεία του αρρώστου βασίζεται στη διαφοροποίηση μεταξύ «σεμινώματος» και «μη σεμινωματώδους όγκου».
• Μετά την χειρουργική επέμβαση θα επαναληφθεί η μέτρηση των καρκινικών δεικτών και οι καινούργιες μετρήσεις θα συγκριθούν με τις προεγχειρητικές τιμές.  
• Εάν δεν έχουν ήδη πραγματοποιηθεί, ο ασθενής θα υποβληθεί σε αξονική τομογραφία θώρακος και άνω και κάτω κοιλίας. 
• Οι πληροφορίες από τις εξετάσεις αυτές θα καθορίσουν τα επόμενα βήματα της θεραπείας και εάν ο ασθενής θα χρειαστεί να παραπεμφθεί σε άλλη ιατρική ειδικότητα όπως ο ογκολόγος (ο υπεύθυνος ιατρός για την χορήγηση χημειοθεραπείας) ή ο ακτινοθεραπευτής (ο υπεύθυνος ιατρός για την εφαρμογή ακτινοβολίας). 

• Ανάλογα με τον τύπο του καρκίνου των γεννητικών κυττάρων, τα αποτελέσματα των εξετάσεων των καρκινικών δεικτών και των ακτινολογικών εξετάσεων, θα γνωρίζουμε το «στάδιο» του καρκίνου και θα αποφασιστεί εάν απαιτείται περαιτέρω θεραπεία. 
• Οι θεραπευτικές επιλογές περιλαμβάνουν την χημειοθεραπεία, την ακτινοθεραπεία, την χειρουργική επέμβαση (οπισθοπεριτοναϊκός λεμφαδενικός καθαρισμός) ή την ενεργό παρακολούθηση του αρρώστου χωρίς περαιτέρω άμεση θεραπεία. 
• Εάν οι αξονικές τομογραφίες και οι εξετάσεις αίματος είναι φυσιολογικές, ο ασθενής μπορεί να μην χρειάζεται περαιτέρω θεραπεία, αλλά θα χρειαστεί τακτικές και συχνές εξετάσεις αίματος, ακτινογραφίες και αξονικές τομογραφίες για αρκετά χρόνια (ενεργός παρακολούθηση). 
• Εάν κατά την ενεργό παρακολούθηση οι εξετάσεις δείξουν πρόοδο της νόσου ο ασθενής θα χρειαστεί θεραπεία (πιθανόν χημειοθεραπεία).
• Εάν αρχικά ο ιστολογικός τύπος μετά την ορχεκτομή δείξει την ύπαρξη σεμινώματος ο ασθενής μπορεί να υποβληθεί σε ακτινοθεραπεία της κοιλιακής του χώρας. 
• Εάν αρχικά ο ιστολογικός τύπος μετά την ορχεκτομή δείξει την ύπαρξη μη σεμινωματώδους όγκου ο ασθενής μπορεί να υποβληθεί σε χειρουργική αφαίρεση των λεμφαδένων της κοιλιάς του, επέμβαση που καλείται οπισθοπεριτοναϊκός λεμφαδενικός καθαρισμός.  
• Εάν ο ακτινολογικός έλεγχος δείξει ότι ο καρκίνος έχει προχωρήσει (έχει εξαπλωθεί στους πνεύμονες και / ή υπάρχει εκτεταμένος καρκίνος στην κοιλιά), ο ασθενής θα χρειαστεί να λάβει φαρμακευτική αγωγή (χημειοθεραπεία) που χορηγείται μέσω των φλεβών του ("ενδοφλεβίως"). 
• Ανάλογα με το πόσο καλά ανταποκρίνεται ο ασθενής στη χημειοθεραπεία (πόσο καλά συρρικνώνονται οι όγκοι και αν οι καρκινικοί δείκτες του αίματος επιστρέψουν σε φυσιολογικό επίπεδο), η μάζα του όγκου μπορεί να χρειαστεί να αφαιρεθεί.

• Η χημειοθεραπεία είναι φαρμακευτική αγωγή που σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα. 
• Για τον καρκίνο των όρχεων, η θεραπεία χορηγείται συνήθως μέσω των φλεβών του αρρώστου.
• Χρησιμοποιείται συνδυασμός δύο ή τριών διαφορετικών φαρμάκων. 
• Τα φάρμακα χορηγούνται μία φορά κάθε λίγες εβδομάδες με περίοδο ενδιάμεσης ανάπαυσης. Μπορούν να δοθούν τρεις ή τέσσερις «κύκλοι». 
• Για τον καρκίνο των όρχεων, η χημειοθεραπεία χρησιμοποιείται κυρίως για τις πιο προχωρημένες περιπτώσεις καρκίνου, τόσο στους σεμινωματώδεις όσο και στους μη σεμινωματώδεις όγκους. 
• Γιατί χρειάζομαι θεραπεία εάν τα αποτελέσματα των εξετάσεων είναι φυσιολογικά; Θα χρειαστεί θεραπεία, επειδή ορισμένοι αδένες ενδέχεται να περιέχουν πρώιμο μικροσκοπικό, πολύ μικρό, καρκίνο.
• Αν και η χημειοθεραπεία προορίζεται να σκοτώσει καρκινικά κύτταρα, ορισμένα φυσιολογικά κύτταρα και όργανα του σώματος επηρεάζονται. 
• Η βλάβη στα φυσιολογικά κύτταρα είναι γνωστή ως «παρενέργειες» της χημειοθεραπείας. Ορισμένες παρενέργειες παρατηρούνται και γίνονται αισθητές αμέσως μετά την έναρξη της χημειοθεραπείας. Σπάνια, ορισμένες παρενέργειες γίνονται πρόβλημα μερικά χρόνια μετά τη θεραπεία.

• Ναυτία και έμετος - συνήθως θα υποχωρήσουν μετά την ολοκλήρωση της χημειοθεραπείας.
• Τριχόπτωση - η ανάπτυξη θα επανέλθει μετά από μερικούς μήνες μετά τη χημειοθεραπεία
• Προσωρινή διακοπή της παραγωγής σπέρματος (από τον άλλο «υγιή» όρχη).
• Αναιμία (μειωμένος αριθμός ερυθρών αιμοσφαιρίων), λευκοπενία  (μειωμένος αριθμός λευκών αιμοσφαιρίων) και θρομβοπενία (μειωμένος αριθμός αιμοπεταλίων). 
• Τα ερυθρά αιμοσφαίρια περιέχουν «αιμοσφαιρίνη», η οποία μεταφέρει οξυγόνο στα όργανα του σώματος. Ένας χαμηλός αριθμός ερυθρών αιμοσφαιρίων ή χαμηλή αιμοσφαιρίνη μπορεί να προκαλέσει κόπωση, δύσπνοια, γενική αδιαθεσία. 
• Τα λευκά αιμοσφαίρια βοηθούν στην καταπολέμηση λοιμώξεων. Πολύ χαμηλός αριθμός λευκών αιμοσφαιρίων κάνει το άτομο πολύ πιο ευαίσθητο στις λοιμώξεις (τραχήλου, πνευμόνων, ουροποιητικού). 
• Τα αιμοπετάλια βοηθούν το αίμα να πήξει και να σταματήσει η αιμορραγία εάν υπάρξει τραυματισμός. Ένας πολύ χαμηλός αριθμός αιμοπεταλίων κάνει το άτομο να αιμορραγεί και να μελανιάζει πολύ πιο εύκολα. Μπορεί να παρατηρηθεί εσωτερική αιμορραγία ή αιμορραγία στα ούρα, κόπρανα, πτύελα, δέρμα κ.λπ. 
• Αυτά τα προβλήματα συνήθως επιλύονται μετά την ολοκλήρωση της χημειοθεραπείας.
• Περιστασιακά, ο γιατρός μπορεί να χρειαστεί να σταματήσει προσωρινά τη θεραπεία μέχρι να διορθωθούν οι παράμετροι του αίματος.
• Οι μετρήσεις του αίματος βελτιώνονται πριν από την επανάληψη της χημειοθεραπείας (τον νέο κύκλο χημειοθεραπείας).
• Ορισμένες ανεπιθύμητες ενέργειες εμφανίζονται μόνο μετά τη χρήση συγκεκριμένων φαρμάκων. Για παράδειγμα, το φάρμακο Bleomycin προσβάλει τους πνεύμονες και το δέρμα, το φάρμακο Cisplatin προσβάλει τους νεφρούς, την ακοή, την νευρική λειτουργία και την κυκλοφορία του αίματος, ενώ το φάρμακο Etoposide προσβάλει τη νευρική λειτουργία. 
• Μερικά από αυτά τα προβλήματα είναι ήπια και προσωρινά. Άλλα μπορεί να είναι περισσότερο σοβαρά και με μεγαλύτερη διάρκεια.

• Η ακτινοθεραπεία είναι μια θεραπεία που παρέχεται από ένα μηχάνημα που εκπέμπει δέσμη ακτινοβολίας που στοχεύει τον όγκο. 
• Για τον καρκίνο των όρχεων, μετά την ορχεκτομή, η ακτινοθεραπεία χρησιμοποιείται περιστασιακά για τη θεραπεία λιγότερο προχωρημένων περιπτώσεων σεμινώματος, για την καταστροφή των λεμφαδένων της κοιλιάς. 
• Ακόμη και εάν οι λεμφαδένες στην περιοχή εμφανίζονται φυσιολογικοί κατά την αξονική τομογραφία, ορισμένα καρκινικά κύτταρα μπορεί ήδη να έχουν διηθήσει τους λεμφαδένες, για την καταστροφή των οποίων επιλέγεται η ακτινοβόληση τους. 
• Μεγαλύτερες μάζες σεμινωματωδών όγκων αντιμετωπίζονται καλύτερα με χημειοθεραπεία.
• Η ακτινοβολία προκαλεί βλάβη στα κύτταρα που παρεμβάλλονται στη διαδρομή της δέσμης της. Μαζί με τα καρκινικά κύτταρα επηρεάζονται και φυσιολογικά κύτταρα του οργανισμού προκαλώντας «παρενέργειες».

• Αλλαγές στο δέρμα της ακτινοβολημένης περιοχής οι οποίες προσομοιάζουν τις αλλοιώσεις του ηλιακού εγκαύματος.  
• Μπορεί να εμφανιστεί διάρροια, γενική κόπωση και στομαχικές διαταραχές, αλλά είναι σχετικά ασυνήθιστες παρενέργειες.
• Σπάνια εμφανίζεται αναιμία.
• Δεν  εμφανίζεται αλωπεκία (απώλεια των μαλλιών).
• Ο υγιής όρχης προστατεύεται από τη δέσμη της ακτινοβολίας με μια ποδιά μολύβδου η οποία χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Έτσι οι φυσιολογικές λειτουργίες των όρχεων, (δηλαδή η παραγωγή σπέρματος και ανδρικών ορμονών) μπορούν να συνεχιστούν.

• Ο καρκίνος του όρχη μεθίσταται συχνά στους λεμφαδένες της κοιλιάς, σε μία περιοχή η οποία ονομάζεται «οπισθοπεριτοναϊκός χώρος». 
• Εάν οι λεμφαδένες είναι διογκωμένοι (παρουσιάζονται ως «μάζα»), ίσως χρειαστεί χειρουργική επέμβαση για να αφαιρεθούν, διαδικασία που ονομάζεται «οπισθοπεριτοναϊκός λεμφαδενικός καθαρισμός» (retroperitoneal lymph node dissection ή RPLND). 
• Εάν οι λεμφαδένες έχουν διογκωθεί σημαντικά (μεγάλες καρκινικές μάζες) ή ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί και σε άλλες περιοχές του σώματος, προτιμάται πρώτα η χρήση της χημειοθεραπείας.
• Ο RPLND μπορεί να χρειαστεί να πραγματοποιηθεί μετά την ολοκλήρωση της χημειοθεραπείας εάν υπάρχει υπολειμματική μάζα του όγκου.
• Αυτή η υπολειμματική μάζα μπορεί να μην περιέχει πλέον απαραίτητα ζωντανά καρκινικά κύτταρα. 
• Μπορεί να περιέχει μόνο ουλώδη ιστό («ίνωση»), καρκινικό ιστό που έχει πεθάνει («νέκρωση») ή καρκινικό ιστό που έχει μετατραπεί σε ένα καλοήθη, μη καρκινικό τύπο, ιστού γνωστό ως «τεράτωμα». 
• Όπως και να έχει, ο ιστός αυτός πρέπει να αφαιρεθεί και να αποσταλεί προς ιστολογική εξέταση. 
• Ο RPLND εφαρμόζεται και σε ορισμένες περιπτώσεις «μη σεμινωματωδών όγκων», ακόμα και εάν η αξονική τομογραφία δείχνει ότι οι λεμφαδένες είναι απεικονιστικά φυσιολογικοί. 
• Η ιστολογική εξέταση που θα ακολουθήσει θα προσδιορίσει με ακρίβεια εάν οι λεμφαδένες έχουν ήδη διηθηθεί ή όχι από καρκινικά κύτταρα, εάν οι μάζες έχουν αφαιρεθεί επί υγιών ορίων και εάν θα απαιτηθεί περαιτέρω θεραπεία (χημειοθεραπεία).
• Η χειρουργική επέμβαση RPLND είναι μια σημαντική επέμβαση στην κοιλιακή χώρα που γίνεται υπό γενική αναισθησία, διαρκεί αρκετές ώρες και απαιτεί παραμονή στο νοσοκομείο αρκετών ημερών. 
• Οι λεμφαδένες συχνά διευρύνονται και μεγαλώνουν ως μία στερεά μάζα κοντά στα νεφρά, γύρω από την κύρια αρτηρία του σώματος («αορτή») και την κύρια φλέβα του σώματος («κάτω κοίλη φλέβα»), καθιστώντας την αφαίρεσης τους επίπονη και επικίνδυνη. 

• Οι ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν προβλήματα που μπορεί να εμφανιστούν κατά τη διάρκεια της αναισθησίας, ειδικά με τους πνεύμονες.
• Η μόλυνση στην πληγή (εγχειρητικό τραύμα) είναι μερικές φορές πρόβλημα.
• Οι κύριες αρτηρίες και οι φλέβες μπορεί να τραυματιστούν κατά τη διάρκεια του χειρουργείου, με αποτέλεσμα τη μεγάλη αιμορραγία.
• Αρκετά κοιλιακά όργανα μπορεί κατά λάθος να υποστούν βλάβη, συμπεριλαμβανομένων των εντέρων, των νεφρών, των ουρητήρων, του σπλήνα και του παγκρέατος.
• Μερικά ευαίσθητα νεύρα που ελέγχουν την αποβολή του σπέρματος κατά τη σεξουαλική δραστηριότητα (εκσπερμάτιση) βρίσκονται πολύ κοντά στους λεμφαδένες που αφαιρούνται. 
• Τις περισσότερες φορές, ο χειρουργός προσπαθεί να διατηρήσει αυτά τα νεύρα για να διατηρηθεί η εκσπερμάτιση κατά τη διάρκεια της ερωτικής επαφής. 
• Η στύση δεν επηρεάζεται από τον οπισθοπεριτοναϊκό λεμφαδενικό καθαρισμό. 

• Η παραγωγή σπέρματος επηρεάζεται συνήθως από τη θεραπεία του καρκίνου των όρχεων.
• Η χημειοθεραπεία αναστέλλει προσωρινά την παραγωγή σπέρματος, η οποία επανέρχεται μαζί με την παραγωγή ανδρικών ορμονών ένα ή δύο χρόνια μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας.
• Ο ασθενής μπορεί να χρειαστεί να αποθηκεύσει σπέρμα σε ειδικές «τράπεζες», οι οποίες το καταψύχουν για να το διατηρήσουν πριν από τη χημειοθεραπεία. 
• Όταν τα δείγματα σπέρματος αποψύχονται, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τεχνητή γονιμοποίηση της συντρόφου. 
• Πρέπει να ληφθεί ένας ικανός αριθμός σπερματοζωαρίων από ένα δείγμα σπέρματος, εάν αυτό είναι κατάλληλο για γονιμοποίηση. 
• Μερικές φορές ο ειδικός ιατρός μπορεί να μην συστήσει την διατήρηση του σπέρματος όταν αυτό δεν είναι κατάλληλο για γονιμοποίηση ή εάν κρίνει ότι η κατάσταση του ασθενούς επιβάλει την επείγουσα και χωρίς καθυστέρηση εφαρμογή χημειοθεραπείας. 

• Η θεραπεία για τον καρκίνο των όρχεων είναι πολύ αποτελεσματική. 
• Σχεδόν όλοι οι ασθενείς, εκτός από τις σχετικά λίγες περιπτώσεις με πολύ προχωρημένο και επιθετικό καρκίνο, επιβιώνουν. 
• Εάν ο καρκίνος ανακαλυφθεί και αντιμετωπιστεί στο Στάδιο 1 (χωρίς εξάπλωση), τότε πάνω από το 99% των ασθενών θα θεραπευτούν. 
• Σε ασθενείς με περιορισμένη εξάπλωση πέρα ​​από τους όρχεις («Στάδιο 2 "), το 90-95% μπορεί να θεραπευτεί με συνδυασμό χημειοθεραπείας, χειρουργείου και μερικές φορές ακτινοθεραπείας.
• Ακόμη και σε πολύ προχωρημένες («Στάδιο 3») και επιθετικές περιπτώσεις, οι περισσότεροι (πάνω από 80%) ασθενείς θα εξακολουθήσουν να επιβιώνουν, αν και θα απαιτηθεί συνδυασμός διαφορετικών θεραπειών. 
• Ο καρκίνος επιστρέφει σπάνια. Αν το κάνει, θα χρειαστεί περαιτέρω θεραπεία, συνήθως με διαφορετικά φάρμακα χημειοθεραπείας και πιθανώς επιπλέον χειρουργική επέμβαση.
• Οι περισσότεροι ασθενείς μπορούν να θεραπευτούν από τον καρκίνο των όρχεων και να ζήσουν φυσιολογικά, παραγωγικά και να αποκτήσουν παιδιά (υπό την προϋπόθεση ότι ο άλλος όρχης παραμένει υγιής).

• Η Σεξουαλική Επαφή δεν πρέπει να επηρεαστεί από τη θεραπεία του καρκίνου του όρχη.
• Η εικόνα του «εαυτού» του ασθενούς (η «ανδρική του κατάσταση») μπορεί να επηρεαστεί από την απώλεια ενός όρχη. 
• Ο ασθενής μπορεί να συζητήσει με τον χειρουργό του την επιλογή τοποθέτησης «ορχικής πρόσθεσης» στον κενό σάκο του όσχεου. 
• Η τοποθέτηση ορχικής πρόθεσης μπορεί να πραγματοποιηθεί κατά την διάρκεια της ορχεκτομής ή μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας για τον καρκίνο του όρχη. 
• Ωστόσο, ο ασθενής μπορεί να αποφασίσει ότι δεν είναι απαραίτητη η τοποθέτηση ορχικής πρόθεσης. 

• Μετά από τη θεραπεία του καρκίνου του όρχη με χειρουργική επέμβαση (αφαίρεση όρχεων, αφαίρεση κοιλιακών λεμφαδένων), χημειοθεραπεία και ακτινοβολία, ο γιατρός θα συνεχίσει να παρακολουθεί τον ασθενή με τακτικές φυσικές εξετάσεις, εξετάσεις αίματος
• (καρκινικοί δείκτες αίματος), ακτινογραφία θώρακος και αξονική τομογραφία άνω και κάτω κοιλίας. 
• Στην αρχή, οι έλεγχοι είναι αρκετά συχνοί (κάθε δύο έως τρεις μήνες). 
• Καθώς περνά ο χρόνος και αν δεν υπάρχουν σημάδια ότι ο καρκίνος επιστρέφει, οι εξετάσεις θα πραγματοποιούνται λιγότερο συχνά. 
• Η παρακολούθηση μπορεί να γίνει είτε από τον ουρολόγο είτε από τον ογκολόγο του  ασθενούς.