Ακράτεια των ούρων σε Άνδρες

Ποιες είναι οι μορφές της ακράτεια ούρων σε άντρες;

Οι άνδρες εμφανίζουν σε μικρότερο ποσοστό ακράτεια ούρων από ότι οι γυναίκες.
Οι μορφές ακράτειας ούρων στους άντρες είναι οι ίδιες με τις μορφές ακράτειας ούρων στις γυναίκες.
Ακράτεια ούρων από προσπάθεια: κατάσταση κατά την οποία η απώλεια ούρων σχετίζεται με την άσκηση, την έντονη δραστηριότητα, το φτέρνισμα, το βήχα, η το έντονο γέλιο. Συνήθως η ακράτεια αυτού του τύπου εμφανίζεται στους άντρες σαν επιπλοκή μετά από χειρουργείο στην περιοχή του προστάτη.
Επιτακτικού τύπου ακράτεια: κατάσταση κατά την οποία η απώλεια ούρων εμφανίζεται ταυτόχρονα με την επιτακτική ανάγκη ο άντρας να τρέξει στην τουαλέτα για ούρηση. Η επιτακτικού τύπου ακράτεια αποτελεί συνήθως τμήμα του συνδρόμου της υπερδραστήρια κύστης. Περίπου το 10% των ηλικιωμένων ανδρών εμφανίζει επιτακτικού τύπου ακράτεια.
Μεικτού τύπου ακράτεια: κατάσταση κατά την οποία η απώλεια των ούρων εμφανίζεται και μετά από άσκηση αλλά και μετά την επιτακτικού τύπου ανάγκη ο άντρας να τρέξει στην τουαλέτα για ούρηση.
Ακράτεια από υπερπλήρωση: κατάσταση κατά την οποία η απώλεια των ούρων συμβαίνει όταν ο άντρας δεν μπορεί να αδειάσει σωστά την ουροδόχο κύστη. Η ουροδόχος κύστη παραμένει πλήρης, και ο ασθενής χάνει ούρα συνεχώς με τη μορφή μικρής, συχνής και απότομης απώλειας. Η απώλεια δηλαδή προσομοιάζει με την υπερχείλιση από ένα καζάνι. Η ακράτεια από υπερπλήρωση μπορεί να οφείλεται σε απόφραξη της εξόδου των ούρων όπως για παράδειγμα από έναν ευμεγέθη προστάτη ή από την ανάπτυξη στενωμάτων στην ουρήθρα.

Ποιες είναι οι αιτίες της ακράτειας των ούρων στους άντρες;

Ο επιπολασμός της ακράτειας των ούρων στους άντρες αυξάνεται με την ηλικία.

Αρκετοί άνδρες εμφανίζουν ακράτεια ούρων μετά την εφαρμογή θεραπείας (χειρουργείου ή ακτινοβολίας) για τον καρκίνο του προστάτη. Περίπου οι μισοί άντρες θεωρούν την ακράτεια αυτή σοβαρό πρόβλημα.

Επεμβάσεις για την αντιμετώπιση της καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη, όπως η διουρηθρική προστατεκτομή, ή επεμβάσεις για την αντιμετώπιση των στενωμάτων της ουρήθρας σπάνια σχετίζονται με ανάπτυξη ακράτειας ούρων.

Νευρολογικές παθήσεις μπορούν να σχετίζονται με ακράτεια ούρων στους άντρες. Σε αυτές περιλαμβάνονται η κάκωση της σπονδυλικής στήλης, τα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, ο σακχαρώδης διαβήτης, η πολλαπλή σκλήρυνση, η νόσος του Πάρκινσον, και η άνοια.

Πως τίθεται η διάγνωση της ακράτειας ούρων στους άντρες;

Η διάγνωση της ακράτειας των ούρων στους άντρες τίθεται από:
Την λήψη του ιατρικού ιστορικού
Την κλινική εξέταση του αρρώστου
Τις εργαστηριακές εξετάσεις
Τις κλινικές Δοκιμασίες

Διάγνωση της ακράτειας: Ιστορικό

Ο γιατρός θα λάβει ένα γενικό ιατρικό ιστορικό από τον άρρωστο που θα περιλαμβάνει την κατάσταση της υγείας του, το είδος των φαρμάκων που πιθανόν λαμβάνει, τις τυχόν υπάρχουσες αλλεργίες του.
Ο Ουρολόγος θα λάβει επίσης ένα προσεκτικό ουρολογικό ιστορικό. Θα ρωτήσει για παράδειγμα τον άρρωστο πόσο συχνά ουρεί κατά τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας, πόσο ισχυρή είναι η δέσμη των ούρων του, εάν εμφανίζει επιτακτικού τύπου ούρηση, δηλαδή τρέχει στην τουαλέτα για να ουρήσει, ή αν αισθάνεται ότι δεν άδειασε καλά την κύστη του.
Επιπλέον ο ουρολόγος θα πάρει ένα ιστορικό που θα σχετίζεται με τις διαιτητικές συνήθειες του ασθενούς, όπως για παράδειγμα την ποιότητα αλλά και την ποσότητα των προσλαμβανομένων υγρών ιδιαίτερα της καφεΐνης, των αναψυκτικών ή του αλκοόλ.
Παράλληλα θα αναζητήσει συμπτώματα που θα υποδηλώνουν την ύπαρξη νευρολογικών παθήσεων όπως η διπλωπία, η μυϊκή αδυναμία, το μούδιασμα ή το μυρμήγκιασμα των δακτύλων, και η εμφάνιση πυελικού πόνου.
Παράλληλα στο ιστορικό του αρρώστου θα ερωτηθούν τυχόν προηγούμενα χειρουργεία στην περιοχή του προστάτη ή της ουρήθρας.

Διάγνωση της ακράτειας: Κλινική Εξέταση

Η φυσική εξέταση περιλαμβάνει:
Την εξέταση της κοιλιάς του αρρώστου.
Την εξέταση των έξω γεννητικών οργάνων του αρρώστου.
Την δακτυλική εξέταση του προστάτη δια του ορθού.
Την αδρή νευρολογική εξέταση του αρρώστου.

Διάγνωση της ακράτειας: Εργαστηριακές εξετάσεις

Ο γιατρός μπορεί να αποστείλει εξέταση ούρων για τον αποκλεισμό ουρολοίμωξης ή αιματουρίας
Μπορεί να χρειαστεί να ελέγξει τις κενώσεις του αρρώστου
Ο ασθενής μπορεί να υποβληθεί σε υπερηχογράφημα του κατώτερου ουροποιητικού για να ελεγχθεί το εσωτερικό της κύστης και το μέγεθος του προστάτη καθώς επίσης και το υπόλειμμα ούρων που αφήνει ο άρρωστος στην κύστη του μετά την ούρηση.
Ο ασθενής μπορεί να χρειαστεί να υποβληθεί σε κυστεοσκόπηση αν και δεν αποτελεί συχνή εξέταση επί ακράτειας των ούρων.

Διάγνωση της ακράτειας: Κλινικές Δοκιμασίες

Ροή ούρων.
Κατά την ροή ούρων ο ασθενής ουρεί σε ειδικό δοχείο και μετριέται η ταχύτητα ροής, ο όγκος ούρησης και το υπόλειμμα αυτής.
Ουροδυναμικός έλεγχος ούτως ώστε να ελεγχθεί η λειτουργική κατάσταση της ουροδόχου κύστης και του σφιγκτηριακού μηχανισμού της ούρησης.
Κατά τον ουροδυναμικό έλεγχο τοποθετείται ένας μικρός καθετήρας εντός της ουροδόχου κύστης και ένας μικρός καθετήρας εντός του ορθού. Κατόπιν, η ουροδόχος κύστη του αρρώστου γεμίζεται με υγρό και μελετώνται τόσο η πίεση εντός της ουροδόχου κύστης όσο και εντός του ορθού κατά τη διάρκεια του γεμίσματος της κύστης αλλά και κατά τη διάρκεια της ούρησης.

Θεραπεία της ακράτειας ούρων: Μη φαρμακευτική, μη χειρουργική θεραπεία

Ο ασθενής με ακράτεια ούρων μπορεί να λάβει ορισμένες προφυλάξεις ούτως ώστε ή να προστατευτεί από την ακράτεια ή ακόμα και να την βελτιώσει.
Πάνες ακράτειας.
Αλλαγή στο είδος καθώς και στην ποσότητα των υγρών που πίνει ο ασθενής (π.χ. μείωση της λήψης καφέ).
Αλλαγή στον αριθμό των ουρήσεων. Ούρηση σε τακτά χρονικά διαστήματα ούτως ώστε να προλάβει ο ασθενής να έχει αδειάσει την κύστη πριν επισυμβεί ακράτεια.
Προσπάθεια αναστολής της επιτακτικότητας (αναβολής της ούρησης) ούτως ώστε να προλαμβάνεται η επιτακτικού τύπου ακράτεια.
Απώλεια βάρους.
Εφαρμογή ασκήσεων ενίσχυσης του πυελικού εδάφους όπως οι ασκήσεις Kegel. Οι ασκήσεις αυτές χρησιμοποιούνται τόσο στην ακράτεια από προσπάθεια όσο και στην επιτακτικού τύπου ακράτεια. Συνίσταται ο ασθενής να πραγματοποιεί 30 έως 50 συσπάσεις κατά τη διάρκεια της ημέρας κάνοντας τρία έως πέντε διαφορετικά σετ μέσα στην ημέρα. Ορισμένοι ασθενείς δεν μπορούν να εφαρμόσουν καλά τις ασκήσεις αυτές και χρειάζονται ειδική εκπαίδευση είτε με τη βοήθεια εξειδικευμένων φυσιοθεραπευτών είτε μέσω βιοανάδρασης (χρησιμοποιείται ειδική οθόνη που δείχνει στον ασθενή τον τρόπο των ασκήσεων ενώ τις πραγματοποιεί). Ο ασθενής μπορεί να κάνει τις ασκήσεις αυτές αμέσως μετά από ένα χειρουργείο του προστάτη (συνήθως λόγω καρκίνου) για να ενισχύσει το πυελικό έδαφος και να αποκαταστήσει γρηγορότερα την εγκράτεια των ούρων.
Χρήση πεολαβίδων. Οι πεολαβίδες συγκρατούν το πέος και εμποδίζουν την ακράτεια λόγω άσκησης. Συνιστώνται για βραχυχρόνια χρήση (λίγων ωρών) καθώς η μακροχρόνια χρήση τους μπορεί να οδηγήσει σε βλάβη της ουρήθρας, του πέους ή/και του δέρματος.
Χρήση πεοκαθετήρων τύπου προφυλακτικού. Πρόκειται για καθετήρες συνδεδεμένους με προφυλακτικό το οποίο τοποθετείται στο πέος. Τα ούρα συλλέγονται σε συλλέκτες που εφαρμόζουν στον καθετήρα και συνήθως δένονται γύρω από τον μηρό του αρρώστου. Οι πεοκαθετήρες μπορούν να οδηγήσουν σε χρόνιο ερεθισμό του δέρματος αλλά συνήθως γίνονται καλά ανεκτοί από τον άρρωστο.
Χρήση καθετήρων ουροδόχου κύστης (μόνιμη -σπάνια- ή διαλείπουσα χρήση). Συνήθως χρειάζονται στην πλήρη ακράτεια ή στην ακράτεια από υπερπλήρωση.

Θεραπεία της ακράτειας ούρων: Φαρμακευτική θεραπεία

Δεν υπάρχει ικανοποιητική φαρμακευτική θεραπεία για την ακράτεια από προσπάθεια. Στους ασθενείς αυτούς μπορεί να χρησιμοποιηθούν ορισμένα αντικαταθλιπτικά φάρμακα όπως η ντουλοξετίνη.
Εάν υπάρχει ακράτεια από υπερπλήρωση τότε μπορεί να χρησιμοποιηθούν τα φάρμακα που χορηγούνται στους άνδρες με καλοήθη υπερπλασία του προστάτη όπως οι α-αδρενεργικοί αναστολείς και οι αναστολείς της 5^α-αναγωγάσης (βλέπε κεφάλαιο καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη). Είναι φρόνιμο ο ασθενής με απόφραξη του κατώτερου ουροποιητικού λόγω αύξησης του μεγέθους του προστάτη να μην φτάνει στο σημείο να εμφανίσει ακράτεια από υπερπλήρωση καθώς τα ανωτέρω φάρμακα μπορεί να μην είναι αποτελεσματικά.
Αντίθετα, η επιτακτικού τύπου ακράτεια μπορεί να αντιμετωπιστεί με επιτυχία με φαρμακευτική αγωγή. Τα φάρμακα τα οποία χρησιμοποιούνται περιλαμβάνουν ως επί το πλείστων τα αντιχολινεργικά φάρμακα και προσφάτως μία νέα κατηγορία φαρμάκων τους αναστολείς των β αδρενεργικών υποδοχέων της ουροδόχου κύστης.
Υπάρχουν διαφορετικού τύπου αντιχολινεργικά φάρμακα, τα οποία ο γιατρός μπορεί να χρησιμοποιήσει διαδοχικά μέχρι να βρει πιο ταιριάζει καλύτερα σε συγκεκριμένο ασθενή.
Τα φάρμακα αυτά δρουν συνήθως μέσα σε μία έως τέσσερις εβδομάδες.
Τα αντιχολινεργικά φάρμακα δεν πρέπει να λαμβάνονται σε ασθενείς με γλαύκωμα κλειστής γωνίας, επίσχεση ούρων ή σοβαρά στομαχικά προβλήματα.
Η λήψη αντιχολινεργικών φαρμάκων μπορεί να σχετίζεται με την εμφάνιση παρενεργειών όπως η ξηροστομία, η δυσκοιλιότητα, οι διαταραχές της όρασης, η ξηροφθαλμία, ο πονοκέφαλος και οι γαστρεντερικές διαταραχές.
Εάν ο ασθενής εμφανίσει ξηροστομία μπορεί να λάβει στοματικά διαλείμματα τα οποία δεν περιέχουν αλκοόλη, ή ακόμα και ταμπλέτες ή τσίχλες οι οποίες δεν περιέχουν ζάχαρη.
Εάν ο ασθενής εμφανίσει έντονη δυσκοιλιότητα τότε θα πρέπει να χρησιμοποιήσει καθαρτικά ή μαλακτικά των κοπράνων.

Θεραπεία της ακράτειας ούρων: αντιχολινεργικά φάρμακα

Οξυβουτινίνη (2,5-5 mg) μια έως τρεις φορές την ημέρα.
Τολτεροδίνη ER (2-4 mg) μια φορά την ημέρα.
Δαριφενακίνη (7,5-15 mg) μια φορά την ημέρα.
Φεσοτεροδίνη (4-8 mg) μια φορά την ημέρα.
Τρόψιουμ (20 mg) δύο φορές την ημέρα.
Σολιφενακίνη (5-10 mg) μια φορά την ημέρα.
Μιραμπεγρόνη (25-50 mg) μια φορά την ημέρα (αναστολέας των β-υποδοχέων).

Θεραπεία της ακράτειας ούρων: Χειρουργική θεραπεία Ακράτειας από Προσπάθεια

Η χειρουργική θεραπεία της ακράτειας από προσπάθεια στόχο έχει την ενίσχυση του πυελικού εδάφους ούτως ώστε να μπορέσει η ουρήθρα να συγκρατήσει τα ούρα.
Ενίσχυση της ουρήθρας με τοποθέτηση διογκωτικών ουσιών. Η τοποθέτηση ουσιών γύρω από την ουρήθρα μέσω κυστεοσκόπησης, οι οποίες διογκώνονται γύρω από αυτή και προκαλούν την σύγκληση της, φαίνεται ότι βοηθά ορισμένους ασθενείς με ήπια μορφή ακράτειας. Δυστυχώς το αποτέλεσμα αυτής της θεραπείας δεν διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα και οι ασθενείς μπορεί να χρειαστεί να την επαναλάβουν αρκετές φορές. Κίνδυνοι από την χρήση των ουσιών αυτών αφορούν την αιμορραγία, την λοίμωξη καθώς και την αδυναμία του αρρώστου να ουρήσει (η οποία είναι συνήθως προσωρινή).
Ταινίες στην μεσότητα της ουρήθρας (Τοποθέτηση ταινίας ακράτειας). Η τοποθέτηση ταινίας ακράτειας είναι ο πιο συχνός τρόπος αντιμετώπισης της ακράτειας από προσπάθεια.
Οι ταινίες αυτές αποτελούνται από συνθετικό υλικό - πλέγμα - το οποίο τοποθετείται κάτω από την ουρήθρα διαμέσου μιας μικρής τομής που πραγματοποιείται στο περίνεο. Με τον τρόπο αυτό οι ταινίες προσδίδουν υποστήριξη στην αδύναμη ουρήθρα του αρρώστου.
Η τοποθέτηση ταινίας πραγματοποιείται στο χειρουργείο και διαρκεί περίπου μια ώρα.
Ο ασθενής μπορεί να πάει στο σπίτι την επόμενη ημέρα. Θα χρειαστεί να αποφεύγει την φυσική δραστηριότητα για μερικές εβδομάδες μέχρι το πλέγμα να καθηλωθεί σωστά στη θέση του.
Τοποθέτηση τεχνητού σφικτήρα. Ο τεχνητός σφικτήρας αποτελείται από τρία τμήματα: ένα μπαλόνι το οποίο τοποθετείται στο κατώτερο μέρος της κοιλιάς του αρρώστου, από μία μανσέτα η οποία φουσκώνεται γύρω από την ουρήθρα και από μία αντλία η οποία τοποθετείται στο όσχεο του ασθενούς. Ο ασθενής χρησιμοποιεί μόνο την αντλία του οσχέου. Πατώντας ένα κουμπί στην αντλία του οσχέου η μανσέτα η οποία έχει τοποθετηθεί γύρω από την ουρήθρα ανοίγει και επιτρέπει την ούρηση. Μετά από λίγα λεπτά η μανσέτα κλείνει αυτόματα και είναι έτοιμη να χρησιμοποιηθεί ξανά όταν ο ασθενής αισθανθεί την ανάγκη να ουρήσει.

Θεραπεία της ακράτειας ούρων: επιπλοκές από την τοποθέτηση ταινιών ακράτειας

Οι κίνδυνοι από την τοποθέτηση ταινίας ακράτειας περιλαμβάνουν την λοίμωξη, την αιμορραγία, και την αδυναμία ούρησης (η οποία αντιμετωπίζεται με την προσωρινή τοποθέτηση καθετήρα κύστης).
Πόνος ή μούδιασμα στην εσωτερική περιοχή των μηρών ή στους όρχεις.
Επιπλέον επιπλοκές περιλαμβάνουν την διάβρωση του πλέγματος στην ουρήθρα (σπάνια στους άνδρες).

Θεραπεία της ακράτειας ούρων: επιπλοκές από την τοποθέτηση τεχνητού σφικτήρα.

Ο τεχνητός σφικτήρας χρησιμοποιείται για πολλά χρόνια, γίνεται καλά ανεκτός από τον άρρωστο, και είναι αποτελεσματικός ακόμα και σε σοβαρές μορφές ακράτειας από προσπάθεια.
Με την πάροδο του χρόνου μπορεί να εμφανιστεί διαρροή στο σύστημα του τεχνητού σφιγκτήρα. Περίπου ένας στους τέσσερις άνδρες θα χρειαστεί δεύτερο χειρουργείο για να διορθωθεί κάποιο τμήμα της συσκευής μέσα στα πέντε χρόνια από την τοποθέτηση της.
Η συσκευή μπορεί να μολυνθεί και να απαιτηθεί ένα δεύτερο χειρουργείο για να αφαιρεθεί.
Η συσκευή μπορεί να διαβρώσει την ουρήθρα του ασθενούς και να χρειαστεί ένα δεύτερο χειρουργείο για να αφαιρεθεί και να διορθωθεί η βλάβη στην ουρήθρα.
Με την πάροδο του χρόνου οι ιστοί γύρω από την μανσέτα της ουρήθρας μπορεί να λεπτύνουν και να επιστρέψει η ακράτεια των ούρων.

Θεραπεία της ακράτειας ούρων: Χειρουργική θεραπεία της ακράτειας από επιτακτικότητα

Η ακράτεια των ούρων από επιτακτικότητα συνήθως δεν αντιμετωπίζεται χειρουργικά.
Παρόλα αυτά υπάρχουν ορισμένες δοκιμασίες ή χειρουργεία που μπορούν να βελτιώσουν την συμπτωματολογία.
Ο διαδερμικός ερεθισμός του περονιαίου νεύρου.
Η ενδοκυστική χορήγηση botox.
Η Νευροδιαμόρφωση των ιερών νεύρων.

Θεραπεία ακράτειας από επιτακτικότητα: Ερεθισμός του Περονιαίου νεύρου

Το περονιαίο νεύρο βρίσκεται στην περιοχή του αστραγάλου.
Ο διαδερμικός ερεθισμός του νεύρου αυτού με τη χρήση ηλεκτρικού ρεύματος μπορεί να οδηγήσει σε βελτίωση της επιτακτικότητας και της επιτακτικού τύπου ακράτειας.
Η διαδικασία αφορά τη χρήση ειδικής βελόνας και ενός ειδικού μηχανήματος για την χορηγία των κυμάτων ρεύματος.
Η διαδικασία διαρκεί περίπου 30 λεπτά την ημέρα, γίνεται μία φορά την εβδομάδα και επαναλαμβάνεται για αρκετές εβδομάδες.

Θεραπεία ακράτειας από επιτακτικότητα: Ενδοκυστική χορήγηση Botox

Η αλλαντική τοξίνη τύπου Α, το botox, όταν χορηγείται ενδοκυστικά μπορεί να βελτιώσει ορισμένες περιπτώσεις σοβαρού βαθμού ακράτειας από επιτακτικότητα.
Η θεραπεία αυτή ελαττώνει την ικανότητα του μυός της ουροδόχου κύστης να συσπάται φυσιολογικά.
Η θεραπεία χρησιμοποιείται συνήθως σε ασθενείς με γνωστά νευρολογικά νοσήματα όπως η πολλαπλή σκλήρυνση ή η κάκωση σπονδυλικής στήλης.
Η δράση της ενδοκυστικής χορήγησης botox είναι συνήθως προσωρινή γι’ αυτό και η θεραπεία χρειάζεται να επαναλαμβάνεται κάθε έξι έως εννέα μήνες.
Η τοξίνη ενίεται στο τοίχωμα της ουροδόχου κύστης διαμέσου μίας μικρής βελόνας η οποία τοποθετείται με τη χρήση του κυστεοσκοπίου.
Η διαδικασία πραγματοποιείται στο χειρουργείο.
Οι κυρίες επιπλοκές αφορούν την εμφάνιση λοίμωξης καθώς και την αδυναμία προς ούρηση μετά την χορήγηση botox. Εάν ο ασθενής δεν μπορέσει να ουρήσει μετά τη θεραπεία τότε θα πρέπει να χρησιμοποιήσει διαλείποντες καθετηριασμούς για να αδειάσει την κύστη του.
Μετά από μερικές εβδομάδες η κύστη συνήθως επανέρχεται στην προηγούμενη κατάσταση, αφού έχει περάσει η δράση της έγχυσης.

Θεραπεία ακράτειας από επιτακτικότητα: Νευροδιαμόρφωση των Ιερών Νεύρων

Κατά την νευροδιαμόρφωση των ιερών νεύρων ο ερεθισμός με ηλεκτρικό ρεύμα των κατώτερων νεύρων της μέσης του αρρώστου οδηγεί σε βελτίωση της ακράτειας από επιτακτικότητα.
Συνήθως η θεραπεία αυτή εφαρμόζεται όταν οι προηγούμενες θεραπείες έχουν αποτύχει.
Η διαδικασία περιλαμβάνει την τοποθέτηση μίας βελόνας προσωρινά στη μέση του αρρώστου, η οποία συνδέεται με ειδική συσκευή ελέγχου που χορηγεί μικρές ποσότητες ηλεκτρικού ρεύματος.
Όταν ενεργοποιείται η προσωρινή αυτή συσκευή τότε η ανταπόκρισή του ασθενούς, δηλαδή η βελτίωση ή μη της επιτακτικού τύπου ακράτειας, παρακολουθείτε για μερικές εβδομάδες ούτως ώστε να αποφασίσει ο γιατρός εάν η θεραπεία αυτή είναι αποτελεσματική ή όχι.
Εάν η απόφαση είναι θετική, τότε τοποθετείται μόνιμη βελόνα και εμφυτεύεται μόνιμα η συσκευή εντός του σώματος του αρρώστου.
Η νευροδιαμόρφωση των ιερών νεύρων εφαρμόζεται σε ειδικά ουρολογικά κέντρα

ΑΛΛΑ ΑΡΘΡΑ...