Αγωγός ειλεού

Τι είναι ο αγωγός ειλεού;

Όταν αφαιρείται η ουροδόχος κύστη πρέπει να βρεθεί τρόπος να παροχετεύονται τα ούρα από τους δύο νεφρούς.
Ένας πολύ παλιός αλλά και αποτελεσματικός τρόπος είναι ο αγωγός ειλεού.
Ένα μικρό τμήμα του τελικού ειλεού (το τελικό τμήμα του λεπτού εντέρου) απομονώνεται χειρουργικά. Στην μία άκρη του αναστομώνονται οι ουρητήρες, ενώ η άλλη άκρη του εκστομώνεται στο δέρμα (στομία).
Τα ούρα αποβάλλονται απρόσκοπτα στην στομία και τον σάκο που τοποθετείται επί αυτής. Όταν ο σάκος γεμίζει ο ασθενής τον αδειάζει ανοίγοντας μια βαλβίδα που υπάρχει στον πυθμένα του σάκου.

Ποιες είναι οι επιπλοκές από τον σχηματισμό αγωγού από ειλεό;

Λοίμωξη του εγχειρητικού τραύματος (χρήζει αντιβιοτικής θεραπείας)
Ειλεός, δηλαδή παράλυση του λεπτού εντέρου (συνήθως λύνεται μόνος του)
Απόφραξη του λεπτού εντέρου, δηλαδή εμπόδιο στην κανονική ροή του εντερικού περιεχομένου (συνήθως λύνεται μόνη της αλλά και συχνά απαιτείται χειρουργείο για την διόρθωση της. Το χειρουργείο αυτό συνήθως γίνεται ενώ νοσηλεύεται ο ασθενής μετά την κυστεκτομή, είναι επιβαρυντικό για τον άρρωστο αλλά αναγκαίο. Σπάνια μπορεί να αποβεί μοιραίο για τον ασθενή).
Διαφυγή από την αναστόμωση του εντέρου. Η απομόνωση ενός τμήματος ειλεού από το λεπτό έντερο απαιτεί την αποκατάσταση του τελευταίου. Η αναστόμωση αυτή μπορεί να εμφανίσει διαρροή (συνήθως εκδηλώνεται με περιτονίτιδα και απαιτεί άμεσα χειρουργείο).
Ειλεοδερματικό συρίγγιο. Αφορά την παθολογική επικοινωνία του λεπτού εντέρου με το δέρμα. Συνήθως είναι απότοκο διαφυγής της αναστόμωσης ή κάκωσης του λεπτού εντέρου κατά την σύγκλειση του εγχειρητικού τραύματος στο τέλος του χειρουργείου. Εάν η παραγωγή εντερικού περιεχομένου είναι μικρότερη των 500 κυβικών εκατοστών το 24ώρο τότε το συρίγγιο αντιμετωπίζεται συντηρητικά και κλείνει σε άλλοτε άλλο χρονικό διάστημα. Σε αντίθετη περίπτωση η διόρθωση του συριγγίου είναι χειρουργική.
Διαφυγή από τα σημεία αναστόμωσης του ουρητήρα στον αγωγό του ειλεού. Συνήθως τα ούρα που διαφεύγουν συλλέγονται στην παροχέτευση που έχει αφήσει ο χειρουργός μετά από το χειρουργείο. Σπανιότερα δεν παροχετεύονται επαρκώς, αθροίζονται και σχηματίζουν μια μεγάλη συλλογή που καλείται ουρίνωμα. Η διαφυγή χρήζει παρέμβασης από τον χειρουργό για να διορθωθεί. Συνήθως προτείνεται η τοποθέτηση διαδερμικής νεφροστομίας στον κάθε νεφρό ή στην πλευρά της διαφυγής και αναμονή να «στεγνώσει» η διαφυγή. Εάν αυτό αποτύχει απαιτείται εκ νέου χειρουργείο.
Υπερχλωραιμική οξέωση. Πρόκειται για μια κατάσταση κατά την οποία το pH του σώματος του αρρώστου γίνεται όξινο. Συνήθως οφείλεται σε στένωση (εν’ είδη κλεψύδρας) του αγωγού του ειλεού. Συνήθως αντιμετωπίζεται με τοποθέτηση ενός καθετήρα εντός του αγωγού για να μην λιμνάζουν τα ούρα και παλινδρομούν στα νεφρά. Εάν η στένωση είναι σοβαρή τότε χρειάζεται εκ νέου χειρουργική επέμβαση.
Οξεία πυελονεφρίτιδα. Με την χρήση του ειλεού και την εκστόμωση αυτού στο δέρμα το ουροποιητικό σύστημα που κανονικά είναι στείρο μικροβίων μπορεί να μολυνθεί. Ο άρρωστος εμφανίζει πυρετό και ίσως πόνο στο νεφρό. Θεραπεύεται με χορήγηση αντιβιοτικών. Χρήζει συνήθως εισαγωγή στο νοσοκομείο.
Στένωση της στομίας. Αναφέρεται σε ανάπτυξη στενώματος στην έξοδο του αγωγού στο δέρμα. Συνήθως διορθώνεται χειρουργικά.
Ανάπτυξη κήλης γύρω από την στομία. Διορθώνεται χειρουργικά.

ΑΛΛΑ ΑΡΘΡΑ...